HBD POUND

ข้อมูลเบื้องต้น

เนื้อเรื่อง

 

“เฮ้ยมาร์ค แกแน่ใจอ่อว่ะว่าวันพุธนี้วันเกิดพราว?”

“แน่ใจดิ นี่ซื้อของขวัญมาให้แล้วเนี่ย”

“อย่าจำผิดนะเว้ย ครั้งที่แล้วหน้าแตกวันเกิดแฟนเก่าอ่ะเป็นไง”

“ไม่สำคัญไงเลยลืม”

“โหวววววววววววววววว ปากดีไปเหอะอย่าให้เห็นว่ากลับไปง้อล่ะกัน”

            หมอนใบโตถูกขว้างใส่หน้าเจ้าของชื่อ แบมแบม โดยที่เจ้าตัวไม่ทันระวัง เสียงโอดโอ้ยตามทีหลังชวนให้คนปาหมอน อย่าง มาร์ค อดหมั้นไส้ไม่ได้ แหง่ล่ะ ไอ้ที่พูดมาอ่ะเจ็บจึกกลางใจ แต่ลูกผู้ชายยังไงก็คำไหนคำนั้น ไม่มีทางซ่ะหรอกจะกลับไปคืนดีกับยัยผู้หญิงนมโต หน้าสวย หุ่นเฟี้ยว...

            จับเรื่องแฟนเก่าช่างมันก่อน ตอนนี้เขามีปัญหากับไอ้ตุ๊กตาหมีหน้าโง่ตัวโตเท่าช้างนั่งหน้าสลอนมองเขาเหมือนอยากจะถามว่า ‘แน่ใจแล้วหรอว่าวันพุธวันเกิดพราว?’

            ไม่แน่ใจอะไรทั้งนั้นแหละโว้ยยยยยยยยย

            นี่นั่งประสาทกินกับการใช้นิ้วจิ้มไปตามปฏิทิน ก็ตรงนี้หว่า สิบแปดกุมภา ตรงกับวันพุธ ถ่อวววว อย่าไขว้เขว่ไปกับไอ้แบมดิ มันแค่หลอกเลา มันแค่ต้องการแกล้งเลา มันแค่...อาจจะพูดจริง???

“เฮ้ย แบมกูเครียดจริงๆแล้วนะ พราวเกิดสิบแปดกุมภาหรือสิบเจ็ดว่ะ” หันหน้าเครียดไปหาไอ้ตัวยุ่งที่นั่งยิ้มล้อเลียนเขาอยู่บนเตียง

“สิบแปดนั้นแหละ แกล้งมึงเล่นไปงั้นอ่ะ สันหนุกกกกกกก”

“หนุกพ่องดิ จริงจัง หรือสิบเก้า?”

            แทนที่จะได้คำตอบกลับมาจากไอ้ตัวยุ่งแก้มพองบนเตียง กลับเป็นเสียงหัวเราะชอบใจจากมันแทน โอ้ยยยย มาร์คล่ะเครียด อยากจะวิ่งไปถามเจ้าของวันเกิดซ่ะเอง แต่ทำงั้นมันจะเรียกเซอร์ไพรส์ป่ะล่ะ ถ่อววววววววววว

“ถามจริงๆนะ นี่แกแอบชอบพราวป่ะเนี่ยมาร์ค”

            หื้ม เมื่อกี้มันถามอะไรเขานะ? คนอย่างมาร์คเนี่ยนะชอบเพื่อนตัวเอง ไม่มีวันครับ! ไม่มีวันเลย ใครจะไปชอบผู้หญิงตัวเล็กตายิ้มนิสัยติ๊งต๊องอย่างงั้นกัน ไปชอบไอ้หมีโง่บนเตียงจะดีซ่ะกว่า ทำไมเหมือนเห็นหมีหันหนี?

“แหนะๆ ใบ้แดกเลยนะครับบบ งี้แปลว่าชอบอ่ะป่าววววววววว”

“บ้าหรือไง ใครจะไปชอบมนุษย์เตี้ยแบบนั้นห้ะ แกอ่ะดิชอบพราวใช่ป่ะล่ะมาล้อเลียนคนอื่น” ทำไมเสียงแม่.งต้องสั่นด้วยว่ะ มาร์คใจเย็นเว้ยเฮ้ย เลิกเถียงกับไอ้แบมละไปตามหาพาราสักเม็ดสองเม็ด

“เออชอบ! วันเกิดพราวนะกูจะสารภาพบอกว่ารักพราวมากแค่ไหนให้ช่อดอกกุหลาบใหญ่ๆสักช่อ สแตนดี้แอลอินฟินนิต อะไรอีกดีน้าาา หรือจะหอม...อ่อยอูววววววววววว” ไม่ต้องรอให้แบมแบมพูดจบ หมอนใบเดิมถูกจับปิดหน้าคนพูดมากไปเรียบร้อย

            ไม่น่าถามมันเลยว่าชอบพราวมั้ย รู้สึกอยากจับเพื่อนแม่.งโยนลงบ่อจระเข้สักที พูดอะไรเพ้อเจ้อ แต่ไอ้ดอกกุหลาบช่อโตก็เป็นความคิดที่ดีนะ(?)

“ให้โอกาสพูดอีกที แกชอบพราวใช่มั้ย”

“อ่อยอูววววววววว อ่อกๆ”

“อะไรนะ?”

ผลัก!

            ฝ่าเท้าจากไอ้คนพูดมากยันเข้ามาที่หน้าท้องมาร์คเข้าเต็มๆ ร่างสูงนอนเดียงกุมท้องอยู่บนพื้น แบมจัดการเด้งตัวขึ้นมาจากเตียง แลบลิ้นใส่ไอ้คนโฉดที่เอาหมอนมาปิดหน้าตนเอง

“กูอ่ะไม่ได้ชอบ แต่มึงอ่ะไม่แน่ ชัดเจน?”

วันพุธ 18 ก.พ. 2xxx

“กูว่าไม่ใช่ว่ะ ผิดวัน กลับกันเหอะ”

“อย่าปอดดดด ไม่เห็นคนให้ของขวัญวันเกิดพราวรึไง อย่ามาอ้างหน่อยเลย”

“วันนี้อาจเป็นวันวาเลนไทน์ก็ได้ไอ้แบม”

“วาเลนไทน์บ้านต้วนเถอะครับ อ่านคำว่าแฮปปี้เบิร์ดเดย์บนลูกโปร่งไม่ออกรึไงว่ะ”

            เพราะความสูงที่ต่างกันทำให้เขาสามารถใช้ดีดเหม่งไอ้แบมได้ไปสักทีโดยที่เจ้าตัวไม่ทันระวัง สมน้ำหน้า มาหน้าบูดปากเป็ดใส่อีก แต่เอาเหอะตอนนี้ขาแข็งมาร์คอยากวิ่งกลับบ้านลาป่วยโรงเรียนมากเลยครับ ไอ้หมีโง่กับช่อดอกกุหลาบนี่เตะตาคนชะมัด ยิ่งมาแอบด้อมๆมองๆหลังเสาตรงนี้ยิ่งแล้วใหญ่ ขอเหอะอย่าพึ่งให้พราวหันมาเห็นเลยเขายังไม่พร้อม...

“อ้าว! เฮ้ย มาร์ค!แบม!”

            โชคแม่.งไม่เข้าข้างเขาเลย…

ผู้หญิงตัวเล็กที่ยืนโบกไม้โบกมือให้เขาอยู่ยิ่งทำให้เขาอยากจะหันหลังไปแอบในห้องน้ำชายที่อยุ่ใกล้ๆ ทำไมเหมือนจะมาสารภาพรักเลยว่ะ เฮ้ยยย ไอ้บ้ามาร์ค มึงแค่เอาของขวัญวันเกิดมาให้เพื่อนเอง เพื่อนสนิทมึงไง..

โหยยยยยยยยยยยย พราวแม่.งจะรีบเดินมาทำไมว่ะ ช้ากว่านี้หน่อยได้มั้ย ใจเราจะเต้นเป็นจังหวะชะชะช่าอยู่แล้ววววว ฮรือ #ล่องไห้หนักมาก

“มาร์คแกใจเย็น พราวเดินมาแล้ว สู้นะเว้ย” แทนที่ไอ้แบมจะอยู่ช่วยเขากลับหันหลังวิ่งหนีเข้าห้องน้ำชาย

            ไอ้บ้า ไอ้เพื่อนเลวว โหววว ใจกูจะหลุดออกมาเต้นสต้อปสต้อปอิสมั้ยเนี่ย!

“เมื่อกี้เห็นแบมอยู่นี้นี่ แล้วไปแล้วอ่ะ” พราวหันซ้ายมองขวาหาไอ้แบมที่ยืนแอบอยู่หลังประตูห้องน้ำ หมีโง่ที่ขี่หลังมันอยู่ก็หน้าออกมาด้วย

            โอเคยังโชคดีหมีอยู่กับไอ้แบมแต่โชคร้าย...ดอกกุหลาบแม่งอยู่ในมือเขาอ้ากกกกกก

“เออ..มันไปหาอะไรกินอ่ะ เห็นบอกหิวจนทนไม่ไหว” ทำไมเสียงสั่นใจเต้น โดฟพารามามันไม่พอใช่มั้ยว่ะ หรือว่ากูป่วยเป็นโรครึเปล่า??

“โหวไม่รอเราเลยอ่ะ แล้วนี่มาร์คเอาดอกกุหลาบมาให้ใครหรอ?” พราวยิ้มกรุ้มกริ้มมองดอกกุหลาบในมือเขา

เฮ้ยยยยยยยยยย

ม่ายยยยยยยยยยย

ยังไม่พร้อมมมมม

แค่แฮปปี้เบิร์ดเดย์เอง

ใช่แค่นั้นแหละ...

ไม่โว้ยยยยยยยย ไอ้มาร์คอย่าปอดบอกความจริงไป เราชอบพราวชอบนานล่ะอุสาห์จำวันเกิดได้ไม่เคยจำวันเกิดใครได้เลยนะ จริงๆจะแฮปแต่คือเรา เรา เรา...เราโดฟพาราไม่พอ ม่ายยยยย เราแค่สติแตก ฮาจิม่า!

พราวเราชอบพราว

มาร์คชอบพราว

ง่ายๆเองไอ้มาร์ค แค่พูดว่าชอบ เราชอบพราว ชอบพราว ชอออบอชอบอยากอะไรว่ะ เออพูดไปให้มันจบ!!

“เราชอบ...”

“วาเลนไทน์ผ่านมาแล้วยังไม่ให้ดอกไม้กับแบมอ่ะดิ!”

“ห้ะ?”

“ก็เนี่ยเห็นวันนั้นงอนกัน นึกว่าจะไม่มีโมเม้นมาให้ดอกไม้กันแล้ว เรารออยู่นะเว้ย นี่หายงอนกันแล้วใช่ป่ะ”

“…” มาร์คนี่เงิบเลยครับ

“ อ้าวๆเขินจนพูดไม่ออกเลย แล้วนี่ลืมวันเกิดเรารึเปล่าเนี่ย”

“…”

“ลืมแน่เลย มาร์ค...”

“เปล่าไม่ได้ลืม อันเนี่ยเอามาให้ แล้วก็..เฮ้ย ไอ้แบมออกมานี่ดิ”

            แบมแบมที่ยืนอยู่ข้างหลังประตูห้องน้ำรีบวิ่งออกมาพร้อมหมีตัวยักษ์ที่ขี่หลังอยู่ แก้มกลมยิ้มจนปริ น่านนนน ไอ้มาร์คสารภาพรักแล้ว แต่ทำไมรังสีความหล่อมันแผ่กระจายขนาดนี้ พราวไม่เขินเลยเฮ้ย หรือมาร์คจะแห้วว่ะครับ?

“อ่ะ เราให้แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะพราว มีความสุขมากๆ นี่อุสาห์จำวันเกิดได้เลยนะ เฮ้ยยยไอ้แบมหิวไม่ใช่อ่อไปหาไรกินกัน” มาร์คหยิบตุ๊กตาบนหลังเขาไปให้พราวอย่างรวดเร็ว ในมือบางมีช่อกุหลาบอีกช่ออยู่ในมือสองแขนเล็กโอบตุ๊กตาหมียักษ์มาอย่างงๆก่อนไอ้มาร์คจะหันมาลากเขาออกมาแทบไม่ทันตั้งตัว

            เดี๋ยวนะ นี่มันอกหัก แห้ว หรือยังไม่ได้สารภาพ? แต่ทำไมมันยังยิ้มว่ะ แล้วไอ้ยิ้มมุมปากนี่คืออะไร? ทำไมมันดูหล่อ โอ้ยยย ขอโอเล่ย์มาไขความกระจางใสให้แบมทีครัช

“เฮ้ยนี่สรุปบอกพราวไปแล้ว?”

“เปล่า”

“อ้าว เห้ยแล้วยิ้มทำไม ตอนแอบหลังประตูได้ยินอะไรไม่ถนัดเลยสักอย่าง หรือว่าเกิดปอดจนเพี้ยน...”

“เป็นแบบนี้อ่ะดีแล้ว”

“ห้ะ แบบไหนว่ะ เฮ้ย!”

            อยู่ๆไอ้มาร์คก็หันมากอดตัวเขาแน่น มีเอาหน้ามาซุกที่ไหล่อีก เกิดอะไรขึ้นกับมันนนนนนนนนน น่าตกใจกว่านั้นคือมันหอมแก้มเขาครับ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! พระเจ้าโลกแตก ไอ้มาร์คกูนอกใจพี่บี้เดอะสตาร์ไม่ได้นะ มันลำบากใจเว้ยเห้ยยยยย

“เฮ้ยแกรรรร มาร์คแบมเรียลจริง!”

“อร้ายยยยย ฉันละเขิน”

“นี่ขอเป็นแฟนกันยังอ่ะแกรรรร”

            พราวยืนยิ้มตัวบิดอยู่กับภาพตรงหน้า โหวววววววววบอกแล้วว่ามาร์คแบมเรียลเจออยู่กะตัวทุกวัน นี่เอาให้ทุกรับรู้สถานะเลยหรอออ แต่อดนึกถึงประโยคที่มาร์คพูดก่อนที่แบมจะมาถึงไม่ได้ว่าหมายความว่ายังไง

‘เออ เมื่อกี้ที่พูดตัดบทมา ขอโทษทีมาร์คพูดว่าชอบอะไรนะ’

‘เราชอบ...ชอบทำอะไรก็ได้ที่ทำให้พราวยิ้มอ่ะ’